Google Earth maakte het mogelijk om het verhaal te vertellen van een ongekende verovering van het Romeinse Rijk
Google Earth beperkt zich niet alleen tot straten, gebouwen en uitzichten van bovenaf, maar heeft het ook mogelijk gemaakt om belangrijke archeologische vondsten op te sporen die de geschiedenis van verschillende voorbije tijdperken kunnen herschrijven.
Hoe werkt Google Earth?
Flickr
Google Earth maakt gebruik van een enorm archief met satelliet- en luchtbeelden om een gedetailleerde weergave van het aardoppervlak te creëren. Deze beelden worden door verschillende satellieten en vliegtuigen verzameld en vervolgens samengevoegd om een doorlopend panorama te creëren.
Voor sommige gebieden, met name steden en bekende plaatsen, bevat het programma ook 3D-modellen van de gebouwen en het terrein. Deze modellen worden gemaakt met behulp van fotogrammetrie en andere technologieën om een zo realistisch mogelijk beeld van de omgeving te geven.
Je kunt met de muis of het toetsenbord door Google Earth navigeren en je kunt ook in- of uitzoomen, horizontaal of verticaal bewegen en de weergave kantelen voor een driedimensionaal perspectief.
Wat werd er ontdekt dankzij de afbeeldingen van deze software?
Science Illustrated
Dankzij satellietbeelden van Google Earth zijn er drie Romeinse kampen ontdekt in de zuidelijke Jordaanse woestijn.
Deze locaties, begraven onder het woestijnzand, werden geïdentificeerd dankzij hun onderscheidende geometrische kenmerken, typisch voor tijdelijke Romeinse militaire kampen.
Deze structuren, bekend om hun "speelkaart" -vorm, waren omgeven door verdedigingsmuren opgebouwd uit opgestapelde rotsblokken en hadden kleine vestingwerken, bekend als "tituli", bij elke ingang.
Deze vondst is vooral opmerkelijk omdat er in het Midden-Oosten slechts enkele Romeinse militaire nederzettingen zijn ontdekt, in tegenstelling tot de talrijke soortgelijke bouwwerken die in Europa zijn aangetroffen. De ontdekking van drie goed bewaarde kampen in deze regio is dan ook uitzonderlijk.
Het bestaan van deze kampen kan duiden op een geheime militaire missie in de 2e eeuw na Christus, misschien een geplande aanval op de Nabatese stad Dumat al-Jandal. Deze theorie wordt ondersteund door het feit dat er geen historische verwijzingen zijn naar een dergelijke Romeinse militaire inval in deze regio.
Tot nu toe zijn er nog geen archeologische opgravingen gedaan, dus dankzij Google Earth zijn momenteel alleen de geometrische contouren van deze kampen geïdentificeerd.
Hoe kwam de ontdekking tot stand?
Flickr
De kampen, gelegen langs een onconventionele route naar de Nabatese stad Dumat al-Jandal, in Saoedi-Arabië, suggereren een ongebruikelijke strategische aanpak. De traditionele weg naar deze stad liep in feite vanuit Azraq naar het noorden, maar de ontdekte kampen wijzen op een andere route.
Volgens historische gegevens kwam het Nabatese koninkrijk vreedzaam onder Romeinse heerschappij na de dood van zijn koning in 106 na Christus, tijdens het bewind van keizer Trajanus. Deze nieuwe bevindingen suggereren echter dat de overgang naar de Romeinse controle mogelijk minder vreedzaam is verlopen dan eerder werd gedacht.
De ontdekking van de kampen was bijna toevallig. Ongeveer een jaar geleden analyseerde Michael Fradley, een landschapsarcheoloog aan de Universiteit van Oxford, satellietbeelden van de woestijn nabij de grens tussen Jordanië en Saoedi-Arabië, als onderdeel van het project "Endangered Archaeology in the Middle East and North Africa", die satellietbeelden gebruikt om potentiële archeologische vindplaatsen die gevaar lopen te identificeren.
Tijdens deze analyse herkende Fradley de typische vorm van een Romeins kamp. De verrassing was de ontdekking van niet één, maar drie kampen, gelegen langs een directe route die begon vanuit de oase van Bayir, richting het zuidoosten, midden in de woestijn.
Deze ontdekking, gerapporteerd in een studie gepubliceerd in het tijdschrift "Antiquity" en vermeld door LiveScience, heeft het potentieel om delen van de geschiedenis met betrekking tot de Romeinse aanwezigheid in het Midden-Oosten te herschrijven.
