Enorme afzettingen van bevroren water op Mars: nieuw licht op het mysterie van de rode planeet
Een nieuwe ontdekking komt rechtstreeks van Mars, of beter gezegd, het betreft de rode planeet zelf: dit is wat de vlekken zijn die onder het oppervlak verborgen liggen.
Ruimtesonde ontdekt afzettingen onder het oppervlak van Mars: wat zijn dat?
Geophysical Research Letters
Er valt nog veel te ontdekken over de ruimte om ons heen en de andere planeten die ons omringen, maar de wetenschap blijft de mysteries van het heelal onderzoeken en geeft ons voortdurend nieuws. In dit geval gaat het om een nieuwe ontdekking bij Mars, waar astronomen al lange tijd onbekende plekken zagen die onder de evenaar verborgen lagen. Eindelijk zijn ze erin geslaagd om te begrijpen wat het zijn. Dankzij de nieuwste gegevens die zijn verzameld door de ruimtesonde Mars Express van de ESA, de Europese ruimtevaartorganisatie, is het gelukt om antwoorden te vinden.
Het ruimteschip had vijftien jaar geleden al de formatie Medusae Fossae op Mars verkend. Deze bestaat uit afzettingen en rotsen die door de wind zijn gevormd, bevindt zich vlak bij de evenaar en strekt zich honderden kilometers uit. De oorsprong van de vorming is nog onduidelijk, maar volgens wetenschappers zou het kunnen komen door een opeenhoping van afzettingen en vulkanisch materiaal in de loop der tijd. Tijdens de eerste inspectie van het ruimteschip ontdekte Mars Express de aanwezigheid van deze uitgebreide afzettingen op ongeveer 2,5 km onder het oppervlak van deze formatie, wat een grote onbekende voor de wetenschap was. In werkelijkheid zijn deze afzettingen nog dieper dan eerst werd gedacht: ze bevinden zich namelijk 3,7 km onder het oppervlak. Maar wat zijn ze eigenlijk?
Enorme hoeveelheden water gevonden onder de evenaar van Mars
Geophysical Research Letters
De afzettingen onder de evenaar van Mars zijn enorme hoeveelheden ijs: de sonde is erin geslaagd het mysterie op te lossen door de ware identiteit te onthullen van de vlekken die op de vastgelegde beelden zijn ontdekt. De aanwezigheid van het ijs is zodanig dat, als het zou smelten, het water het oppervlak van Mars zou kunnen bedekken tot een diepte van 1,5/2,7 meter. Als we deze hoeveelheid vergelijken met die van de aarde, kunnen we zeggen dat ze vergelijkbaar is met die van de Rode Zee. De resultaten van het onderzoek vertegenwoordigen de grootste ontdekking van water ooit geregistreerd in dit gebied van Mars en openen nieuwe mogelijkheden voor toekomstige expedities door menselijke bemanningen: astronauten zouden in de buurt van de evenaar kunnen landen in plaats van in de poolgebieden, waarvan bekend is dat ze rijk zijn aan ijs.
De hoofdauteur van het onderzoek, Thomas Watters, van het Smithsonian Institution in de Verenigde Staten, zei: "Het meest interessante is dat de radarsignalen overeenkomen met wat we zouden verwachten te zien van gelaagd ijs en zijn vergelijkbaar met de signalen die we zien van de poolkappen van Mars, waarvan we weten dat ze zeer rijk zijn aan ijs." Darren Baskill, hoogleraar astronomie aan de Universiteit van Sussex in het Verenigd Koninkrijk, legde uit dat deze ontdekking de hoop op het vinden van buitenaardse levensvormen op Mars niet aanmoedigt, maar, "het zou mensen kunnen helpen om in de toekomst de buitenaardse wezens op Mars te worden. Het was vroeger een natte planeet, maar er is geen vloeibaar water meer. Dus ook al bevindt deze grote bron van waterijs zich honderden meters onder de grond, de locatie vlakbij de evenaar is gunstig en verhoogt het vooruitzicht dat dit waterijs in de toekomst kan worden ontgonnen, waardoor menselijke exploratie van Mars iets haalbaarder wordt."
Stof beschermt het ijs van Mars tegen smelten
Pixabay
Naar alle waarschijnlijkheid zijn deze ijsafzettingen verborgen onder lagen stof en is het niet zo eenvoudig om de twee van elkaar te scheiden. Aan de andere kant maakte juist dit feit het moeilijk om te ontdekken wat er verborgen lag onder de door de wind gevormde Medusae Fossae Formation en wetenschappers waren veel meer geneigd om te geloven dat het om extra stoffige sedimenten ging. Andrea Cicchetti van het Nationale Instituut voor Astrofysica in Italië, co-auteur van het onderzoek, legde echter uit: "Gezien de diepte zouden we verwachten dat, als de MFF gewoon een gigantische berg stof was, het onder zijn eigen gewicht zou samenpersen.”
In dat geval zouden radarbeelden iets dichters en homogener laten zien. Daarom zouden we verwachten dat deze “vlekken” bestaan uit een buitenste laag stof die het binnenste ijs beschermt tegen smelten. Het feit dat de ijsformaties zich in de evenaar van Mars bevinden, geeft aan dat ze niet recent zijn: in feite kan het ijs zich niet hebben gevormd met het huidige klimaat van de planeet en dateert het naar alle waarschijnlijkheid uit een voorbije geologische periode, wat de ideeën van wetenschappers over deze kwestie verwart. In elk geval moedigt dit de eerste reis van de mens naar Mars aan, die blijkbaar in de nabije toekomst een nieuw Martiaans centrum heeft om op te landen.
