Sensationele ontdekking van de natuurkunde: in glas en plastic is de tijd omkeerbaar
Ongelooflijke ontdekking op het gebied van de natuurkunde: een nieuwe studie heeft ontdekt dat de tijd kan worden teruggedraaid in glas en plastic, waarbinnen deze omkeerbaar is gebleken. Laten we er meer over te weten komen.
De tijd heeft voor levende wezens één richting
Freepik
Een opmerkelijke wending komt van de Technische Universiteit van Darmstadt, Duitsland, waar natuurkundigen hebben ontdekt dat de tijd omkeerbaar is in zowel plastic als glas. We zijn er allemaal aan gewend om de tijd te zien als een onverbiddelijke stroom van seconden, minuten, uren, dagen, maanden en jaren, waarvan er geen weg meer terug is: iets dat kapot is, kan niet worden teruggebracht naar de onaangeroerde staat van vóór de breuk, en de volgende verjaardag kan geen kaars minder op de taart hebben dan de vorige (tenzij je besluit vals te spelen natuurlijk!). Kortom, de tijd heeft een enkele richting voor levende wezens, wat ons ertoe brengt volwassen te worden en ouder te worden.
Dit is een reactie op de Tweede Wet van de Thermodynamica van Newton, ook wel bekend als de “pijl van de tijd”, volgens welke de wanorde van een systeem toeneemt met het verstrijken van de tijd, die alleen vooruit kan gaan en niet achteruit. Toch lijkt dit tot grote verbazing voor sommige elementen niet het geval te zijn. Het team van wetenschappers onder leiding van Till Böhmer van het Instituut voor Fysica van de Gecondenseerde Materie heeft ontdekt dat de onstuitbare en onomkeerbare stroom van tijd niet homogeen en generaliseerbaar is, vooral niet in het geval van glas en plastic en hun moleculaire bewegingen.
De moleculaire bewegingen van glas zijn omkeerbaar
Nature Physics
Deze materialen bestaan in feite uit met elkaar verweven moleculen die voortdurend bewegen en zich naar steeds veranderende posities verplaatsen om een geschiktere energietoestand te identificeren. Deze activiteit zorgt ervoor dat de elementen in de loop van de tijd veranderen, waardoor het concept van veroudering ontstaat. Hoewel gebroken glas niet naar zijn oorsprong kan worden hersteld, hebben onderzoekers begrepen dat de moleculaire bewegingen van dit materiaal omkeerbaar zijn. Böhmer kondigde aan dat "het een enorme experimentele uitdaging was", mogelijk gemaakt dankzij de materiële tijd, een soort klok die zich in het materiaal zelf bevindt, die een ander ritme en cadans heeft dan de tijd die we allemaal kennen en die stroomt op basis van de snelheid waarmee waarin de moleculen bewegen en van positie veranderen.
Decennia lang hebben wetenschappers geprobeerd deze materiële tijd te berekenen, maar zonder succes: nu heeft het Duitse team deze uitdaging gewonnen met behulp van ultra-gevoelige videocamera's, die in staat zijn de onmerkbare oscillaties van de moleculen vast te leggen en te registreren. Thomas Blokhowicz, professor aan de Technische Universiteit van Darmstadt en een van de auteurs van het onderzoek, zei dat "je moleculen niet zomaar kunt zien oscilleren." De natuurkundigen richtten een laser op een glasmonster, waardoor multi-directioneel licht ontstond dat uit de moleculen kwam en dat met lichte en donkere stippen op de camerasensor terechtkwam. Op dit punt berekende het team de verandering in deze oscillaties in de loop van de tijd, waardoor effectief de interne tijd van het glas werd gemeten.
De tijd van glas is omkeerbaar, maar ook de veroudering ervan?
Freepik-Pixabay
De statistische analyse van de fluctuaties werd bijgestaan door onderzoekers van de Universiteit van Roskilde, Denemarken. Een samenwerking die tot een ongelooflijk resultaat leidde: de materiële tijd van glas is omkeerbaar en kan achteruit lopen. Maar, legt Böhmer uit, “dit betekent niet dat de veroudering van materialen kan worden teruggedraaid”. Integendeel: de materiële tijd zelf bevestigt het bewijs van de onomkeerbaarheid van veroudering en al het andere dat in het materiaal beweegt en verwijst naar deze temporele meting heeft geen invloed op het verouderingsproces.
De dynamische diffusie van licht maakte het mogelijk om de oscillaties in het esthetische verouderingsproces van het glas te volgen, die stationair en omkeerbaar bleken te zijn.
De nieuwe ontdekking kan worden toegepast op zogenaamde ongeordende materialen, hoewel verder onderzoek nodig is, inclusief inzicht in hoe deze omkeerbaarheid verband houdt met fundamentele natuurwetten en hoe de interne tijd verandert afhankelijk van het type materiaal. Het enige dat overblijft is wachten op de volgende antwoorden op de vele vragen die deze ontdekking met zich meebrengt.
