De bewoners van dit eiland zijn de meest geïsoleerde ter wereld: het duurt 1 week met de boot om ze te bereiken
Hoewel de wereld steeds meer verbonden en geglobaliseerd is, zijn er nog steeds geïsoleerde plekken die bijna tot een andere tijd lijken te behoren. En dan is er het eiland Tristan da Cunha, de meest geïsoleerde plek ter wereld en een paradijs op aarde voor misantropen. Laten we eens wat nader kijken naar de geschiedenis en de tegenstrijdigheden ervan, maar vooral of het mogelijk is om het te bezoeken.
Tristan da Cunha, de meest geïsoleerde plek ter wereld
Kasra Hosseini/imaggeo.egu.eu - CC BY 3.0 DEED
Tristan da Cunha is de naam van het grootste eiland van een kleine archipel die ook de naam Tristan da Cunha draagt. De andere drie eilandjes zijn Gough, Nightingale en Inaccessible, waarbij de laatste naam de geschiedenis van deze archipel weergeeft. Politiek gezien zijn dit eilanden die samen met Ascension Island en Sint-Helena deel uitmaken van de Britse overzeese gebiedsdelen. Ja, het eiland waar Napoleon na Waterloo werd verbannen.
Het feit dat deze gebieden dezelfde politieke geografie delen, betekent niet dat ze dicht bij elkaar liggen. Ascension en Sint-Helena liggen al behoorlijk geïsoleerd in de Atlantische Oceaan, maar Tristan da Cunha vertegenwoordigt de meest geïsoleerde plek ter wereld. Het eiland wordt gedomineerd door een vulkaan van meer dan tweeduizend meter hoog en heeft slechts één bewoond centrum en telt minder dan 240 inwoners. Maar hoe kwamen ze daar terecht?
Een verhaal over scheepswrakken op een afgelegen eiland
Brian Gratwicke/Flickr - CC BY 2.0 DEED
We zijn in de zestiende eeuw en een Portugese zeevaarder genaamd Tristan da Cunha ziet van een afstand een eiland, dat later zijn naam zal aannemen. De plaats bleef tientallen jaren onbewoond, afgezien van enkele stops van passerende schepen, tot 1815, toen de Engelsen bezit namen van het eiland om mogelijke ontsnappingen van Napoleon te voorkomen. Zo ontstond twee jaar later een min of meer stabiele nederzetting die vandaag de dag "Edinburgh van de zeven zeeën" wordt genoemd, of eenvoudiger gezegd "The Settlement".
In de negentiende eeuw nam de bevolking toe, mede door de vele scheepswrakken die in die wateren plaatsvonden. In 1892 leden twee Italianen, Andrea Repetto en Gaetano Lavarello, schipbreuk in Tristan da Cunha en besloten ze niet meer te vertrekken. Een trend die, zoals we zullen zien, zich in de loop van de tijd herhaalt. Met de jaren 1900 raakte Tristan da Cunha echter steeds meer geïsoleerd, deels vanwege de geografie en deels vanwege de wil van de inwoners, tot op de dag van vandaag.
Hoe ziet de meest geïsoleerde plek ter wereld er vandaag uit
Brian Gratwicke/Wikimedia Commons - CC BY 2.0 DEED
Duizenden kilometers verwijderd van de dichtstbijzijnde continentale kust is en blijft Tristan da Cunha vandaag de dag de meest geïsoleerde plek ter wereld. Het is een eiland dat iedereen fascineert die wil ontsnappen aan het dagelijkse leven, maar de toegang is niet zo eenvoudig. Om te begrijpen waarom, moeten we een episode vermelden die teruggaat tot 1961. Als gevolg van een vulkaanuitbarsting werd feitelijk de gehele bevolking van het eiland geëvacueerd en naar Groot-Brittannië gebracht. Toen het gevaar eenmaal geweken was, stemden de inwoners ervoor terug te keren naar Tristan da Cunha of in Europa te blijven: het is onnodig te zeggen dat de meerderheid stemde voor terugkeer naar de meest geïsoleerde plek ter wereld. En dat is geen toeval.
Maar waarom is dit de meest geïsoleerde plek ter wereld? Het is voldoende te bedenken dat het 2437 km verwijderd is van het andere dichtstbijzijnde bewoonde centrum, namelijk het eiland Sint-Helena, terwijl het 2810 km van Kaapstad ligt. Zoals gezegd is het charmante stadje Tristan da Cunha alleen over zee te bereiken, maar juich niet te vroeg. Afhankelijk van de omstandigheden in de oceaan kan dit tot een week duren!
Tegenwoordig zijn de inwoners van Tristan da Cunha 238 en zijn ze verdeeld over acht families: twee daarvan zijn de familie Repetto en de familie Lavarello, afstammelingen van deze twee Italiaanse schipbreukelingen. En alle inwoners koesteren dit bijzondere paradijs van hen. Geïsoleerd van de wereld, met slechts één verbinding per maand, is Tristan da Cunha vandaag de dag een paradox: het is bijna onbereikbaar, het vertegenwoordigt een ideale bestemming voor een wereld die misschien te geglobaliseerd is.
