Water gevonden op twee asteroïden in het zonnestelsel: een buitengewone ontdekking in de ruimte

door Janine

18 Februari 2024

Water is een fundamenteel ingrediënt voor leven en is vrij wijdverspreid op aarde, aanwezig in oceanen en zeeën, meren en rivieren, gletsjers en de aardkorst. Water is ook in het zonnestelsel aanwezig in de vorm van ijs en waterdamp, bijvoorbeeld op Mars of op sommige manen van Jupiter. Onlangs hebben onderzoekers voor het eerst sporen van water gevonden op twee asteroïden in de hoofdgordel. Laten we eens kijken hoe het mogelijk was en wat het betekent.

Het project SOFIA van NASA en de Duitse ruimtevaartorganisatie

NASA/CARLA THOMAS/SOUTHWEST RESEARCH INSTITUTE

Het project SOFIA of Stratospheric Observatory for Infrared Astronomy, uitgevoerd door NASA en de Duitse ruimtevaartorganisatie, was actief van 2010 tot 2022. Het bestond uit een infraroodtelescoop op een vliegtuig dat op een hoogte van ongeveer 12 km vloog om het heelal te observeren. Hoewel het werd stilgelegd, leidde de studie van sommige gegevens tot de isolatie van de spectrale signaturen van moleculair water op ruimterotsen. Vertaald: er is water in moleculaire vorm gevonden op twee asteroïden in de hoofdgordel. Anicia Arredondo, hoofdauteur van het onderzoek, vertelt over de ontdekking:

Asteroïden zijn overblijfselen van het proces van planeetvorming, dus hun samenstelling varieert afhankelijk van waar ze gevormd zijn in de zonnenevel. Van bijzonder belang is de verspreiding van water op asteroïden, omdat het licht kan werpen op hoe water naar de aarde werd gebracht.​

Van de maan tot de asteroïden van de belangrijkste gordel

NASA/CARLA THOMAS/SOUTHWEST RESEARCH INSTITUTE

De hoofdgordel is een gebied van het zonnestelsel dat zich tussen de banen van Mars en Jupiter bevindt, en herbergt veel onregelmatige lichamen. Arredondo en zijn team ontdekten moleculair water in twee asteroïden in de hoofdgordel, 7 Iris en 20 Massalia. Hun onderzoek bouwt voort op het succes van een eerder onderzoek waarbij water in de maankrater Clavius ​​werd geïdentificeerd.

In beide gevallen was het eindelijk mogelijk om water van hydroxyl-OH te onderscheiden en daarmee de aanwezigheid van het lang gezochte molecule te bevestigen. Maar daar houden de overeenkomsten niet op, want het water dat gevonden is op 7 Iris en 20 Massalia komt in vergelijkbare hoeveelheden voor als dat op de maan. Toegegeven, we hebben het over een halve liter per kubieke meter grond: een beetje, maar niet heel weinig. Het water is echter gebonden aan de mineralen waaruit het bestaat of geabsorbeerd door silicaten.

Water op de maan en asteroïden: wat betekent het?

NASA/JPL-Caltech

Deze ontdekking is geen doel op zich en zorgt voor een beter begrip van de verspreiding van water in het zonnestelsel en daarbuiten. De positie en samenstelling van asteroïden kan ons helpen te begrijpen hoe water op onze planeet terecht is gekomen, maar ook hoe we naar water op andere planeten kunnen zoeken. Bovendien kan het in de niet al te verre toekomst nodig zijn om ook water aan hemellichamen te onttrekken: weten waar het zich bevindt zou dan de eerste stap zijn.

Kortom, de ontdekking van moleculair water op 7 Iris en 20 Massalia is een nieuw beginpunt voor de verkenning van ons zonnestelsel. In de toekomst zullen waarnemingen nodig zijn door krachtigere instrumenten dan SOFIA, zoals de James Webb Space Telescope. In de hoop op verder onderzoek, het uitbreiden van ons begrip van het heelal en, waarom niet, het vinden van planeten die leven zouden kunnen herbergen.