De beroemde plakbriefjes zijn 50 jaar oud: het meest gebruikte voorwerp in kantoren ontstond heel toevallig
Wie gebruikt er geen plakbriefjes om notities te schrijven of korte berichtjes achter te laten? De kleine en zeer bekende zelfklevende papiertjes worden in 2024 50 jaar. Laten we ter gelegenheid van deze belangrijke mijlpaal hun geschiedenis leren kennen en ontdekken wie ze heeft uitgevonden.
Zelfs de technologie verdringt ze niet
Freepik
In kantoorboekhandels en kantoren, maar ook thuis, op school en in winkels, wemelt het van de plakbriefjes. Ze hebben traditioneel een vierkante vorm en een lichte kleeflaag op de achterkant waarmee ze op verschillende oppervlakken kunnen worden geplakt. Ze worden meestal gebruikt om snelle herinneringen of snelle informatie op te schrijven en omdat ze er in verschillende kleuren zijn, is het moeilijk om ze niet op te merken.
Welnu, deze zeer populaire artikelen vieren dit jaar hun vijftigste verjaardag en het lijkt er niet op dat ze zullen verdwijnen, ondanks nieuwe technologieën. Maar hoe zijn ze ontstaan en wie heeft ze uitgevonden? Wat is hun oorsprong? Hoewel ze tegenwoordig in allerlei vormen, maten en kleuren te vinden zijn, verschenen ze oorspronkelijk als vierkante velletjes kanariegeel van 7,6 centimeter. Maar het meest verrassende is dat ze volkomen toevallig zijn ontstaan.
Post-its zijn bij toeval ontstaan
Deze supersterke briefjes zijn toevallig ontstaan: niemand had gedacht ze te creëeren, maar iemand maakte ze zonder te weten dat hij dat zou doen.
In 1968 probeerde de scheikundige Spencer Silver een super bestendige kleefstof uit te vinden, maar het resultaat was niet wat hij had gehoopt: hij creëerde een extreem zwakke kleefstof, die aan oppervlakken kon kleven, maar met zo'n lage kleefkracht dat hij kon worden losgetrokken en opnieuw gepositioneerd zonder dat het papier scheurde.
Er eenmaal afgehaald kon het dus zonder schade weer op een andere plek worden bevestigd, maar het leek in niets op wat Dr. Silver in gedachten had. Zelfs de aanvankelijke kleur was toeval: het gebruikte papier was een restje uit een naburig laboratorium en was kanariegeel.
De nieuwe uitvinding werd volkomen toevallig genegeerd: de scheikundige probeerde hem vijf jaar lang te sponsoren, maar niemand kon een bruikbare manier bedenken om hem te gebruiken, zelfs de maker zelf niet. Het keerpunt kwam in 1974, toen een collega van Silver er in slaagde de briljante oplossing te vinden.
De doorbraak arriveerde met bladwijzers
Freepik
Art Fry werkte niet alleen met Dr. Silver in hetzelfde bedrijf, maar hij zong ook in het kerkkoor. Hij had echter een probleem: telkens als hij boekenleggers gebruikte in zijn verzameling religieuze gezangen, vielen ze op de grond en was hij de pagina kwijt. Dus vroeg hij zich af of het niet mogelijk was om een zelfklevende bladwijzer te gebruiken die er niet af zou vallen, maar tegelijkertijd de bladzijde niet zou scheuren wanneer deze verwijderd wordt. Op dat moment herinnerde hij zich de uitvinding van zijn collega Spencer, vroeg hem zijn creatie uit te proberen en plakte de papiertjes op de boekenleggers.
Het idee werkte perfect, zo goed zelfs dat de bladwijzers op hun plaats bleven en zelfs verplaatst en opnieuw bevestigd konden worden zonder het gezangboek te ruïneren.
De geschiedenis van de plakbriefjes was officieel ontstaan: in 1977, nadat het patent was aangevraagd, werden ze op de markt gebracht onder de naam “Press 'n Peel” en al snel werden ze het meest gebruikte en populaire kantoorartikel ter wereld. En vijftig jaar later is er niets veranderd!
