Die keer toen arbeiders een satelliet lieten vallen, wat 130 miljoen dollar aan schade veroorzaakte
Tijdens de herpositionering van een ruimtesatelliet deed zich een incident voor dat de ruimtevaartorganisatie ertoe bracht een document met “geleerde lessen” op te stellen naar aanleiding van het ongelukkige voorval. Wat is er gebeurd?
De NOAA N-Prime satelliet gleed uit het onderstel en stortte op de grond
NASA/Wikimedia commons - Public domain
Het was op 6 september 2003 toen de NOAA N-Prime satelliet, volledig geassembleerd en in opdracht van NASA en NOAA van het ruimtevaartbedrijf Lockheed Martin Space Systems Company, Californië, "aanzienlijk beschadigd raakte nadat het van een verkeerd geconfigureerd onderstel gleed terwijl het van een verticale positie naar een horizontale oriëntatie werd gedraaid".
De satelliet moest integratie- en testoperaties ondergaan, maar er ging iets mis: op het moment dat NOAA-N Prime gekanteld werd, gleed hij van het onderstel en stortte op de grond. Veel onderdelen van de satelliet raakten beschadigd, evenals de hardware. Kortom, geen geringe schade als je bedenkt dat er meer dan tweehonderd miljard dollar was geïnvesteerd in de bouw ervan. Dankzij het kantelbare onderstel kon het ruimteschip 360° draaien en 90° kantelen: na 13° kantelen viel het ruimteschip echter van zijn steun.
Wat was er gebeurd en wie was verantwoordelijk voor zo'n kostbare fout?
Satelliet viel van het onderstel door ontbrekende bouten
Na het ongelukkige voorval werd de onvermijdelijke inspectie van het onderstel uitgevoerd om de oorzaak van de fout te achterhalen. De reden werd meteen duidelijk: de adapterring was niet goed aan het onderstel bevestigd met de vereiste vierentwintig bouten. Het waren dus de fabrieksarbeiders die hiervoor verantwoordelijk waren, zoals het jaar daarop in het definitieve NASA-rapport werd gedocumenteerd. "De satelliet liep ernstige schade op, hoewel de exacte omvang van de schade aan de hardware nog wordt beoordeeld”, aldus het document.
De NOAA N-PRIME weersatelliet gleed dus van het onderstel af omdat het operatieve team het karretje, dat de TOC (Turn-Over Cart) wordt genoemd, niet goed had geconfigureerd door te vergeten de 24 schroeven aan te brengen die nodig waren om de adapterplaat vast te zetten. Volgens de inspecties en de daaropvolgende informatievergaring had de testopzichter de fysieke en visuele verificatie niet uitgevoerd zoals aangegeven in de procedures, hoewel de projectopzichter had gewezen op de aanwezigheid van “lege ruimtes”.
Maar wat waren de gevolgen hiervan?
De dure reparatie van de satelliet vóór de lancering
NASA/Vandenberg AFB/Bill Ingalls/Wikimedia commons - Public domain
Als gevolg van deze onverwachte catastrofe, hoewel er geen gevolgen waren voor het aanwezige personeel, was de schade aan de satelliet die op het beton viel aanzienlijk. De reparatie was dan ook zeer kostbaar: Lockheed Martin moest afzien van de inkomsten die het tot dan toe al had ontvangen en het daaropvolgende “saldo” om de kosten als gevolg van de fout te dekken.
Dit was echter niet genoeg om het enorme bedrag te dekken: het restant werd betaald door de Amerikaanse overheid en bedroeg maar liefst 135 miljoen dollar, zoals Dave Steitz, voormalig woordvoerder van NASA, onthulde. Een enorme uitgave voor zoiets kleins als een handvol bouten.
De satelliet werd uiteindelijk gerepareerd en in februari 2009 gelanceerd als NOAA-19, als laatste in de reeks meteorologische satellieten van de Amerikaanse National Oceanic and Atmospheric Administration. Het begin van zijn geschiedenis is echter nooit vergeten.
