Het ongelooflijke openingsmechanisme van een Franse kluis uit 1830: inbraak- en geheugenbestendig
Hoewel ons tijdperk van de moderniteit nog steeds geen tekenen van einde vertoont, zijn we vaak gefascineerd door oude voorwerpen en alles wat een stukje geschiedenis met zich meebrengt. We concentreren ons echter niet altijd op het niveau van vakmanschap van sommige creaties van de ambachtslieden uit het verleden. Een virale video toont ons een kluis uit 1830 met een ongelooflijk openingsmechanisme, misschien zelfs te complex. Maar hoe werd het gemaakt?
Virale video toont het ongelooflijke beveiligingssysteem van een kluis uit 1830
De video laat zien wat er in eerste instantie niet eens uitziet als een kluis. Het is gemaakt van smeedijzer en lijkt geen scharnieren of punten te hebben om het te openen, maar schijn bedriegt. Om de kluis te openen is het in feite noodzakelijk om de juiste punten in de juiste volgorde en in de goede richting te identificeren en te verplaatsen. De man in de video beweegt er drie om de deur te openen die het slot onthult en waarin hij de sleutel kan steken.
Eenmaal erin gestoken kan hij een paar slagen naar rechts maken, maar er is nog steeds geen mogelijkheid om de kluis te openen. Hoe is het mogelijk? Ontbreekt er iets? De man verplaatst vervolgens een van de punten die stationair zijn gebleven en slaagt erin, terwijl hij deze stilhoudt, de sleutel om te draaien en uiteindelijk de kluis te openen. Erin zijn houten planken, en wie weet welke schatten.
“Ik kan mijn wachtwoord van m’n mails niet eens onthouden” en andere opmerkingen over de virale video
cassaforte_peter_antique_safes/Instagram
Bewondering, verbazing en een vleugje humor: de vele reacties op de virale video laten een combinatie van deze drie houdingen zien. En terecht, zouden we kunnen zeggen, want de kluis uit 1830 is een voorbeeld van eeuwenoud vakmanschap. Een gebruiker schrijft: "Ik kan mijn wachtwoord van m’n mails niet eens onthouden": hij zou de inhoud van de kluis waarschijnlijk voor altijd kwijt zijn. Een ander schrijft: "Ik hoop dat ik niets dringend nodig heb", ook al omdat de opening lang duurt. Bewondering zeiden we, zoals blijkt uit de opmerking van een gebruiker:
Deze video verbaast me elke keer als ik hem zie. Denk eens aan de techniek die hier honderden jaren geleden mee begon zonder moderne technologie. De man was een absoluut genie.
Ten slotte luidt een opmerking: “dank aan de man die deze video heeft opgenomen: nu kan ik deze kluis openen". Een nieuwe Lupin?
Het vakmanschap van oude kluizen
Het voorbeeld dat we hebben gezien is een van de meest interessante en merkwaardige, maar negentiende-eeuwse kluizen hadden vaak complexe mechanismen om ze te openen. Deze objecten waren gemaakt van smeedijzer, gietijzer of staal en hadden een met hout bekleed interieur en combinatie- of sleutelsloten. Sommige specifieke modellen hadden echter ook tijdslotmechanismen of anti-diefstal vallen: allemaal met als doel de veiligheid te vergroten en daarmee het menselijk vernuft te stimuleren.
Natuurlijk hebben kluizen tegenwoordig een beveiliging die gebaseerd is op andere behoeften en op een technologische evolutie die nooit naar het verleden kijkt. Maar als je naar de kluis uit 1830 en het ingenieuze openingssysteem kijkt, komt de charme waar we het in de inleiding over hadden weer naar boven. En wat misschien nog wel sterker is dan de nieuwsgierigheid om te weten wat de inhoud is: de video laat het niet zien, maar dat maakt ons niet uit.
