Er zijn te veel kunstmatige satellieten op aarde: dit is wat er in de loop van de tijd mee zal gebeuren

door Janine

01 Mei 2024

Als we een blauwe lucht of een nachtelijke hemel zien, lijkt alles zo vredig dat het ook bij ons een soort rust teweegbrengt. Welnu, in werkelijkheid is de lucht boven ons niet zo stil als het op het eerste gezicht lijkt. Integendeel, het is gevuld met duizenden satellieten die vroeg of laat naar de aarde zullen afdalen en daarbij zullen worden verpulverd, waardoor de atmosfeer geleidelijk zal worden vervuild. Laten we eens kijken hoe dit mogelijk is, en of het probleem echt zo groot is als wetenschappers beweren.

Wat gebeurt er in de atmosfeer van de aarde?

Pexels

Voordat we bespreken wat er in de atmosfeer van de aarde gebeurt, is het goed om een ​​toelichting te geven. Onze atmosfeer wordt voortdurend gebombardeerd door meteoroïden, zelfs hele kleine hemellichamen die de grond niet bereiken en veel eerder worden verpulverd. In theorie zou het feit dat er veel buiten gebruik gestelde kunstmatige satellieten rond de aarde draaien dus geen probleem moeten zijn. Vroeg of laat zullen ze op de grond vallen en vernietigd worden door contact met de atmosfeer, toch? Ja en nee.

Zelfs als er veel meer meteoroïden zijn dan kunstmatige satellieten, levert de samenstelling van deze laatste verschillende problemen op als ze worden verbrand. De verbranding van aluminium, een materiaal dat veel wordt gebruikt in satellieten, kan bijvoorbeeld een stof genereren die aluminiumoxide wordt genoemd en die de opwarming van de aarde kan beïnvloeden. Afgezien van deze zorgen, waarvan het onderzoek nog in de kinderschoenen staat, is het gebrek aan precieze regelgeving over de samenstelling van onze kunstmatige satellieten veel verrassender.

Het gevaar van een nieuw ozongat

ESA/ID&Sense/ONiRiXEL

In het verleden werd er veel gesproken over het ozongat, toen het gebruik van schadelijke chemische stoffen leidde tot het groter worden van het gat en de opwarming van de aarde verergerde. Dankzij een aantal acties is het gat in de ozonlaag de laatste jaren echter kleiner geworden en bijna niet meer aanwezig. Een succes voor de internationale gemeenschap dat echter mogelijk niet lang zal duren, juist vanwege het puin van kunstmatige satellieten.

Zoals we in de vorige paragraaf al zeiden, kunnen de verschillende stoffen die worden gevormd door de verbranding van onze satellieten de atmosfeer in het algemeen en de ozonlaag in het bijzonder beschadigen. In wezen lopen we op lokale basis het risico van een nieuw ozongat: het vermogen van de aarde om ultraviolette straling af te schermen zou kunnen worden aangetast, en dat geldt ook voor ons mensen. Dit is een impact die niet langer alleen betrekking heeft op het milieu.

Overvolle atmosfeer: oplossingen voor het probleem

Pexels

De projecten van satellietconstellaties, de vele toeristische reizen, de ongecontroleerde terugkeer van satellieten, de algemene toename van satellieten in een baan om de aarde leiden tot een overvolle atmosfeer. Nadat we de planeet hebben vermenselijkt, vermenselijken we in feite ook wat er omheen is, en dat is niet noodzakelijkerwijs een goede zaak. Hoewel de risico's bekend zijn en er al enige tijd over wordt gesproken, is er geen planning van de kant van de ruimtevaartexploitanten.

Enerzijds is daarom nieuw onderzoek nodig dat leidt tot de ontwikkeling van nieuwe satellieten die minder schadelijk zijn voor onze atmosfeer. Aan de andere kant minimaliseren de bedrijven die satellietlanceringen plannen de risico's van luchtvervuiling door overmatig gebruik van de ruimte. De situatie is ernstig, maar alles is nog niet verloren: maar als we een heldere hemel boven ons zien, is die niet noodzakelijkerwijs echt schoon en helder. Niet helemaal, tenminste.