Een nieuwe techniek herstelt oude, geruïneerde foto's in hun oorspronkelijke staat en laat de gezichten van het verleden zien
Veel foto's uit de afgelopen eeuwen zijn tot op de dag van vandaag bewaard gebleven, maar zijn ernstig aangetast: een nieuwe techniek heeft het mogelijk gemaakt ze in hun oude pracht te herstellen en hun oorspronkelijke inhoud te tonen.
Het ware aspect van 19e-eeuwse foto's
Canadian Light Source/Youtube screenshot
In het verleden was de enige manier om je beeltenis in de de tijd te vereeuwigen het laten maken van een portret, maar slechts een paar rijke mensen konden zich deze luxe veroorloven. Toen de fotografie eenmaal de overhand kreeg, veranderden de dingen, maar de zwart-witfoto's uit die tijd waren zeker heel anders dan de foto's die we vandaag de dag kennen.
Niet alleen waren de details minder scherp gedefinieerd, maar ook de tijd heeft invloed gehad op de 19e-eeuwse afbeeldingen, waarvan er nu veel vervaagd en sterk geoxideerd lijken. Onderzoekers van de Western University in Ontario hebben echter een methode ontwikkeld om ze weer “zo goed als nieuw” te maken. Het is een techniek die ons niet alleen het ware aspect van een oude foto kan laten zien, maar die ook kan worden toegepast op andere historische artefacten en kan worden gebruikt om de achteruitgang van hedendaagse materialen te voorkomen, of beter gezegd, te vermijden.
Synchrotronlicht om terug te keren naar het verleden en de toekomst te bewaren
Science Direct
Het onderzoeksteam, bestaande uit scheikundeprofessor Tsun-Kong Sham en zijn collega's, heeft een synchrotron beeldvormingstechniek ontwikkeld die in staat is oude, beschadigde daguerreotypieën, verzilverde koperplaten en zeer vroege vormen van fotografie, uitgevonden in 1839, te herstellen. Dit is niet de eerste keer dat de professor een dergelijk effectief systeem heeft ontwikkeld: in 2018 had hij al een functionele strategie voorgesteld, en deze blijkt niet alleen net zo nuttig te zijn, maar gaat ook een stap verder.
Het kan oude foto's herstellen, ongeacht de staat van beschadiging van het oppervlak, zowel door het verstrijken van de tijd als door slijtage. De wetenschappers gebruikten bundellijnen van de Canadese lichtbron van de Universiteit van Saskatchewan. Sham legde uit dat "deze techniek op grote schaal kan worden gebruikt in alle wetenschapsgebieden, van weefselobservatie tot materiaalkunde. Men kan bepalen of en hoe een metaal bestand is tegen corrosie of wat het product is van die corrosie en de verdeling ervan op het oppervlak, maar men kan ook teruggaan en die corrosie voorkomen."
Synchrotronlicht helpt daarom "het verleden te bestuderen en toekomstige corrosie te voorkomen."
De techniek kan ook worden toegepast op fossielen
Canadian Light Source/Youtube screenshot
Een echte tijdmachine voor daguerreotypieën, maar niet alleen. De veelzijdige toepassingen van de techniek zijn mogelijk dankzij het feit dat synchrotron-röntgenstralen elk element kunnen detecteren en de chemische contouren en positie ervan in het materiaal laag voor laag kunnen bepalen. Voor fossielen en antiquiteiten zou dit een grote doorbraak kunnen betekenen in gevallen waarin het oppervlak van artefacten ernstig is aangetast.
Sham werkte aan daguerreotypieën van privéverzamelaars en de Canadian National Gallery, die allemaal extreem geoxideerd en beschadigd waren. Als de beelddeeltjes onder de oxidatie intact blijven, is de techniek een onbetwist succes: "Het meest opwindende is om afbeeldingen te onthullen die voor altijd verloren leken te zijn. We krijgen een glimp te zien van de mensen die in de 19e eeuw leefden die we anders niet hadden kunnen zien en leren over hun geschiedenis en cultuur."
Sham wees er echter ook op dat de röntgenstralen die werden gebruikt om onder het aangetaste oppervlak van de afbeeldingen te kijken, ook de platen van de daguerreotypieën konden beschadigen: "Normaal gesproken beschadigen ze de metalen niet zichtbaar, dus ik dacht niet dat ze de platen zouden aantasten, maar misschien werden de chemische onzuiverheden of de corrosie zelf op de daguerreotypie warm en lieten ze een klein spoor achter waar de röntgenstraal doorheen ging."
In elk geval is een “beetje schade” vergeeflijk als het resultaat is dat we gezichten uit het verleden kunnen bekijken die anders verloren zouden zijn gegaan.