Schimmels ontdekt die plastic kunnen afbreken: is dit het juiste moment?
Pexels
Een nieuw onderzoek heeft schimmels ontdekt in het noordelijke deel van de Stille Oceaan die een belangrijke rol spelen: het afbreken van plastic in het water. Laten we eens kijken hoe.
Schimmels zetten plastic in het noordelijke deel van de Stille Oceaan om in koolstofdioxide
Freepik
Plastic is helaas aanwezig in de zeeën en oceanen van onze planeet, dat weten we. Onderzoekers van het NIOZ, het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee, hebben echter een aangename ontdekking gedaan: een schimmel genaamd Parengyodontium album, die in de Stille Oceaan is gevonden, is in staat om dit soort afval af te breken, en ook nog eens heel snel.
Dit organisme is in het bijzonder in staat om polyethyleen af te breken tot kooldioxide met een snelheid van 0,5 procent in één dag gedurende negen dagen, na voorbehandeling met UV-licht. Daarna geeft het de CO₂ af in milieuveilige hoeveelheden. Voor hun studie, die is gepubliceerd in Science of The Total Environment, isoleerden de wetenschappers de schimmel uit gebieden in het noordelijke deel van de Stille Oceaan waar de hoeveelheid plastic het grootst is. Vervolgens gebruikten ze gelabelde koolstofisotopen om het afbraakproces zo nauwkeurig mogelijk vast te leggen.
Het is niets nieuws dat bacteriën plastic afval kunnen afbreken: volgens onderzoekers zijn enkele nog onbekende soorten mariene en oceanische schimmels verantwoordelijk voor het afbreken van plastic in de diepere zeebodem.
Schimmels die plastic afbreken en de impact op het mariene ecosysteem
De Parengyodontium album is in feite slechts één van de vier bekende schimmels die dit vermogen hebben en er zijn er zeker nog meer die hetzelfde werk kunnen doen in afgelegen gebieden van de oceaan. In ieder geval is de ontdekking van dit nieuwe plastic-etende organisme een baken van hoop voor het welzijn van de zee, omdat het een belangrijke bondgenoot is in de strijd tegen de hoge aanwezigheid van plastic en microplastics in deze kwetsbare ecosystemen.
Het kan echter nauwelijks worden beschouwd als een oplossing voor de situatie van de Great Pacific Garbage Patch, of Pacific Trash Vortex, de draaikolk van afval bestaande uit deeltjes zeeafval in de centrale Noordelijke Stille Oceaan. De hoeveelheid afval in dit gebied is zodanig dat het zeer lang zou duren voordat deze schimmels dit significant zouden kunnen verminderen.
Jaarlijkse plasticproductie en voorspellingen
Freepik
Jaarlijks wordt er meer dan 400 miljard kg plastic geproduceerd en de verwachting is dat dit aantal in 2060 verdrievoudigd zal zijn. Een groot percentage van dit afval is bestemd om in zee terecht te komen en op de oppervlakte te drijven, om uiteindelijk naar de zeebodem te zinken. Zoals Annika Vaksmaa van het NIOZ, hoofdauteur van het onderzoek, uitlegt, raken ze vaak verstrikt in subtropische draaikolken, concentrische oceaanstromingen waarbij het water bijna stilstaat. In de noordelijke Stille Oceaan is de hoeveelheid drijvend plastic ongeveer 80 miljoen kg.
Uiteindelijk kan deze schimmel met succes koolstofhoudend polyethyleen afbreken dat eerder is blootgesteld aan UV-licht. In de praktijk is dit een veelvoorkomend soort plastic waaruit waterflessen en plastic tassen bestaan, voorwerpen die vaak in onze wateren terechtkomen. Vaksmaa gelooft dat UV-licht de mechanische afbraak van plastic bevordert, evenals de biologische afbraak door Parengyodontium album. Natuurlijk impliceert of stimuleert het effectieve werk van deze schimmels niet een onbewust en schadelijk gebruik van plastic: om het welzijn van het mariene ecosysteem te bevorderen, is het essentieel dat iedereen met gezond verstand handelt en dat het gebruik van plastic drastisch wordt verminderd.
