Onze nagels hebben een ongelooflijk precieze gevoeligheid voor aanraking: een onderzoek heeft dit ontdekt
Freepik
Nagels zijn al zo lang als men zich kan herinneren een evolutionair mysterie voor de wetenschap, maar nu heeft een nieuwe studie iets ongekends ontdekt: ze zijn gevoeliger voor aanraking dan eerder gedacht. Laten we samen uitzoeken wat dit betekent.
Het onvermoede tastvermogen van nagels
Net als andere primaten ontwikkelde ook de mens nagels aan de uiteinden van zijn vingers, in plaats van klauwen. Deze eigenaardigheid van de evolutie is nog steeds een mysterie voor de wetenschap, maar Matthew R. Longo, een psycholoog aan de Universiteit van Londen, voerde een onderzoek uit dat tot verrassende resultaten leidde: het tactiele lokalisatievermogen van nagels heeft dezelfde precisie als dat van vingertoppen.
Dit betekent dat nagels in staat zijn om de exacte plek waar ze worden aangeraakt met extreme nauwkeurigheid te herkennen. Longo testte tijdens zijn onderzoek met vrijwilligers hun vermogen om het deel van de nagel te identificeren dat de tactiele prikkel ontvangt, dankzij de gevoeligheid van de huid eronder. Het doel was om te begrijpen hoe de oude mens deze “accessoires” van zijn vingers gebruikte, die wij tegenwoordig met vijlen en scharen verzorgen.
De gevoeligheid van de huid onder de nagels getest: het onderzoek
Freepik
Onze nagels hebben geen zenuwen en zijn daarom niet uitgerust met directe tastgevoeligheid, noch kunnen ze warmte of kou waarnemen. Maar zoals bekend is de huid eronder daartoe wel in staat: Longo wilde weten in hoeverre deze gevoelig is door 38 vrijwilligers tussen de 18 en 60 jaar oud bij zijn onderzoek te betrekken. Ieder van hen kreeg een stimulatie van de nagel zonder te kijken, en gaf vervolgens het exacte punt aan op een foto waarop de uiteinden van de vingers waren afgebeeld. De test beoordeelde de tactiele perceptie van de duim en middelvinger, met behulp van stokjes en filamenten die lichte druk uitoefenden.
De resultaten toonden aan dat mensen met zeer grote nauwkeurigheid kunnen raden welk deel van de nagel precies wordt aangeraakt. Volgens Longo is dit mogelijk dankzij het lichaampje van Pacini, mechanoreceptoren, die zich in de huid onder de nagels bevinden en die kleine trillingen kunnen opvangen die optreden wanneer een vreemd voorwerp in contact komt met de nagel. Deze zenuwuiteinden herkennen trillingen in grote delen van de huid, waardoor we de exacte locatie van aanraking kunnen herkennen.
Onderzoek heeft nog niet duidelijk gemaakt waarom mensen geen klauwen hebben, maar nagels, hoewel Longo daar ook een theorie over heeft.
Waarom hebben mensen nagels in plaats van klauwen?
De auteur van het onderzoek gelooft dat nagels zich bij onze voorouders ontwikkelden om mensen in staat te stellen meer informatie te krijgen over wat ze aanraakten, en dus een sensorimotorische rol speelden. We weten dat nagels ons signalen kunnen geven over onze gezondheid, maar er is nog veel dat we niet over ze weten. Over de ontdekking legde Longo uit dat "mensen niet alleen aanrakingen op het distale uiteinde van de nagel kunnen waarnemen, maar ook precies kunnen vertellen waar op de nagel een stimulus werd toegepast. De lokalisatieprestaties op de nagel lagen voor alle geteste deelnemers boven het kansniveau en waren in grote lijnen vergelijkbaar met de prestaties op de vingertop zelf."
Sommige drukreceptoren detecteren aanraking bij de geringste aanraking van buitenaf, terwijl andere een grotere druk vereisen. De reden waarom nagels deze verhoogde gevoeligheid hebben moet nog worden bevestigd, maar Longo concludeerde dat "het interessant zal zijn om te bepalen of dit vermogen specifiek is voor vingernagels of dat tactiele stimuli ook met precisie kunnen worden gelokaliseerd op teennagels."
