Grote oren en een lief snuitje: dit is het buideldier dat voor altijd dreigt te verdwijnen
Samrhorton/Wikimedia Commons - CC BY-SA 4.0
Het lijkt bijna een kruising tussen een koala en een buidelrat, het is een buideldier en kan tussen de bomen glijden. Dit is de reuzenkoeskoes, een Australische soort die aan de oostkust leeft maar gevaar loopt door ontbossing, in een typische paradox van onze tijd. Laten we samen de kenmerken van dit fascinerende zoogdier ontdekken en de uitdagingen waarmee het te maken krijgt om te overleven.
Een buideldier dat het midden houdt tussen een koala en een buidelrat
De reuzenkoeskoes, wetenschappelijke naam Petauroides volans, is een klein Australisch buideldier dat, zoals we aan zijn grote ogen kunnen zien, de voorkeur geeft aan het nachtelijke leven. Overdag rust hij in holen die in de stam van bomen zijn gegraven, terwijl hij 's nachts ronddwaalt op zoek naar voedsel. De reuzenkoeskoes is herbivoor, maar voedt zich vrijwel uitsluitend met eucalyptus: zoals we zullen zien, is hij ook nogal kieskeurig.
Naast de buidel die typisch is voor buideldieren, is het belangrijkste kenmerk echter het vermogen om over boomstammen te glijden dankzij de vlieghuid, een huidmembraan dat zich uitstrekt tussen de ellebogen en knieën van het dier. De reuzenkoeskoes kan dan misschien niet vliegen, hij kan wel over behoorlijk lange afstanden van tak naar tak glijden.
Kenmerken van de reuzenkoeskoes
Benjamint444/Wikimedia Commons - CC BY-SA 3.0
Zoals we in de vorige paragraaf al zeiden, eten de reuzenkoeskoezen het liefst eucalyptus, maar in tegenstelling tot koala’s eten ze niet de gewone bladeren. In tegenstelling tot deze buideldieren geven ze namelijk de voorkeur aan de jonge bladeren en bloemknoppen van sommige soorten eucalyptussen. En daar houden de verschillen niet op: hoewel ze er echt uitzien als een kruising tussen koala's en buidelratten, met hun gedrongen lichamen die op de eerste lijken en hun gezichtsuitdrukkingen op de tweede, hebben ze heel verschillende gewoonten en levensstijlen. Bovendien zijn reuzenkoeskoezen een perfect voorbeeld van polymorfisme, met een donker of grijs uiterlijk en een witte onderkant.
In tegenstelling tot suikereekhoorns, die zich voeden met suikerhoudend voedsel en kleine insecten, zijn reuzenkoeskoezen dus uitsluitend planteneters. Bovendien worden ze niet als huisdier of dier gezien, maar worden ze om verschillende redenen als een bedreigde diersoort beschouwd. Natuurlijk door toedoen van de mens.
Een bedreigde soort
Zoals we al zeiden, zijn reuzenkoeskoezen een bedreigde diersoort vanwege de voortdurende bedreiging van hun natuurlijke habitat. Aan de ene kant wordt Australië al jaren getroffen door branden die ook grote delen van Queensland, waar ze wonen, treffen. Aan de andere kant kunnen we de ontbossing voor landbouwdoeleinden niet onvermeld laten, waardoor het leefgebied van deze buideldieren steeds kleiner wordt, zoals gerapporteerd door de Queensland Conservation Council.
Kortom, hoewel reuzenkoeskoezen in sommige opzichten buitengewone dieren zijn, moeten ze elke dag complexe uitdagingen overwinnen om te overleven. Deze buideldieren zijn een voorbeeld van hoe de biodiversiteit nieuwe oplossingen kan aannemen om te leven en zich aan te passen, maar herinneren ons er tegelijkertijd aan dat de menselijke actie op de natuur allesbehalve positief is. We hebben nog tijd om de trend te keren en een leefgebied te herstellen dat in sommige gebieden tot 80% is afgenomen: soms is wat meer bewustzijn voldoende.
