Dit is de reden waarom de klassieke kauwgom roze is: het verhaal van een oude gewoonte
PickPik
We weten allemaal wat kauwgom is: het is inmiddels een iconisch product dat in vele smaken en variaties wordt verkocht. Dat is niet altijd zo geweest, de geschiedenis van kauwgom is namelijk zowel ouder als recenter dan we denken. Maar in welke zin? En vooral: waar komt de bekende roze kleur van kauwgom vandaan, of hun onmiskenbare smaak? Laten we het samen ontdekken!
Van de Griekse eilanden tot de Azteken
Om te begrijpen waarom de klassieke kauwgom roze is, of waar de fruitige smaak vandaan komt, moeten we beginnen bij de oorsprong. Zoals we in de inleiding al zeiden, is de geschiedenis van kauwgom ouder dan we denken, maar tegelijkertijd ook recenter. Ouder omdat de oude Grieken ruim 2000 jaar geleden al een harsachtige gom haalden uit de mastiekboom, een boom afkomstig van het eiland Chios. De naam was "masticha", een woord waarvan veel moderne woorden en hun afgeleiden zijn afgeleid, zoals mastiek. Recenter omdat we pas sinds 1848 kunnen praten over moderne kauwgom, dat wil zeggen een zoetwarenproduct bedoeld om te kauwen en op basis van gom.
De gom dat voor kauwgom wordt gebruikt, heeft een even interessante geschiedenis. Moderne kauwgom is namelijk afgeleid van chicle, een natuurlijke gom verkregen uit de Manilkara chicle, een tropische plant uit Midden-Amerika. De Azteken gebruikten chicle als basis voor een substantie die ze letterlijk onder de tanden stopten: kauwgom dus.
Een iconische kleur
Pexels
De eerste kauwgom die we modern kunnen noemen stamt dus uit 1848, maar dat geldt niet voor de samenstelling: die was aanvankelijk gebaseerd op sparrenhars en bijenwas. Al in 1866 werd het gebruik van chicle hervat, maar nog steeds had de op de markt gebrachte kauwgom geen aroma of smaak: het was kauwgom in de mechanische zin van het woord, maar nog steeds geen ervaring die voorbestemd was om iconisch te worden. Daarvoor moeten we wachten tot 1871 voor de eerste smaken, drop bijvoorbeeld, en 1906 voor de eerste bubbels.
Het idee dat kauwgom ook gebruikt kon worden om bubbels te maken maakte kauwgom erg populair, maar toch ontbrak er nog iets. Het is 1928, een jaar voor de Grote Depressie, en Walter Diemer is een eenvoudige boekhouder van het hoofdbedrijf dat kauwgom produceert. Terwijl hij in zijn vrije tijd met het recept experimenteert, creëert hij bij toeval een kauwgom die eenvoudigweg een perfecte consistentie heeft. Het rekt uit zonder te breken en laat bubbels ontstaan zonder aan de tanden te plakken, maar er is maar één kleurstof in het bedrijf en die is roze. Die kleur moet voor de jonge Walter veel uitnodigender hebben geleken dan het klassieke grijs. En, om eerlijk te zijn, voor ons ook.
Hoe smaakt de klassieke kauwgom?
Tegenwoordig heeft het roze dat kauwgom over de hele wereld populair maakte, plaatsgemaakt voor een verscheidenheid aan kleurtinten, en hetzelfde geldt voor de smaken. Toch werd de smaak van kauwgom jarenlang geïdentificeerd met de smaak die Walter in 1928 introduceerde. Het doel van de accountant is tweeledig: aan de ene kant een smaak creëren waar kinderen van kunnen genieten en aan de andere kant de delicate chemische samenstelling van kauwgom niet te veel verstoren. De oplossing is een fruitige smaak met een overwicht aan aardbei en banaan die we vandaag allemaal kennen, hoewel er veel variaties bestaan.
Kortom, de iconische smaak en kleur van kauwgom is het resultaat van jarenlang onderzoek, maar ook de vrucht van individuele intuïtie. Walter Diemer baseerde zich immers op het werk van zijn bedrijf om de ultieme kauwgom te creëren, maar ook op honderden jaren waarin de mens min of meer natuurlijke, min of meer smakelijke stoffen heeft gekauwd. Maar zeker geen roze.
