Het leek erop dat hij aan zijn einde zou komen in een reismand, maar dan wordt hij opgemerkt door twee motorrijders

De verspreiding van nieuws via internet heeft ertoe geleid dat er geen grenzen meer zijn aan wat we wel en niet te zien krijgen. Dit is soms positief, maar kan zeker ook negatief zijn. Als we het bijvoorbeeld hebben over de relatie tussen mens en dier kunnen we ons soms alleen maar verwonderen over de wreedheid die een mens kan tonen ten opzichte van een dier, maar we kunnen ons gelukkig ook verheugen over mensen die optreden als reddende engelen en bijdragen aan een happy end, zoals het geval is in dit verhaal.

Als Bret Winingar en zijn zoon Zach een ritje op de motor maken in de velden van Arkansas, konden ze niet bedenken dat ze een verschrikkelijke ontdekking zouden doen die hun leven zou veranderen... en niet alleen hun leven. 

via Charlie Bravo

Ze vinden een verlaten reismand voor dieren in de middle of nowhere.

Op zich niets vreemds, totdat ze tandafdrukken zien in het kunststof van de mand alsof iemand heeft geprobeerd zich een weg naar buiten te kauwen.

Toen ze de kennel van het diertje openden, troffen ze een ondervoed tot op het bot vermagerd hondje aan, dat onder de wondjes zat en dat hen met angst in de ogen aankeek. De twee mannen begrepen meteen dat hun interventie een kwestie van leven of dood had bepaald.

Nadat ze het dier uit de mand hadden bevrijd, gaven ze het wat te eten en te drinken, waardoor ze een beetje over haar angst heen kwam.

Ze wilden het dier mee naar huis nemen om het te wassen en om het langs een dierenarts te brengen om de talloze wondjes die het dier had opgelopen te behandelen, maar het was onmogelijk om het dier per motor te vervoeren. De twee besloten daarom om terug naar huis te gaan, hun bus te pakken en direct terug naar de desbetreffende plek te gaan.

Op weg naar huis komt één van de motors zonder brandstof te zitten en Bret gaat van huis tot huis om brandstof vragen. De uren vliegen voorbij en de mannen zijn bang dat ze het dier niet meer levend zullen aantreffen.

Als ze terugkeren zit de hond echter nog braaf op hen te wachten. Ze laden het dier in het busje en besluiten om hem de naam Charlie Bravo, afgekort CB, te geven. Tijdens de rit uit het dier overduidelijk zijn dankbaarheid voor de redding uit die vreselijke gevangenis.

Het leven van Charlie heeft sindsdien een enorme wending gemaakt: nadat hij is gewassen en gevoed lijkt hij bijna in niets meer op de hond die zat opgesloten in de reismand.

Door zijn tijd in de reismand heeft hij onherstelbare problemen opgelopen in zijn poten en zijn houding.

Het is niet zeker hoe lang Charlie in de reismand heeft gezeten, maar er wordt geschat dat hij ongeveer 8 maanden oud was toen hij werd gevonden.

Na de nodige zorg te hebben ontvangen is Charlie weer helemaal in vorm en opgenomen in het gezin van zijn redders. Charlie is de vijfde hond van het gezin.

Charlie is hier weer helemaal op gewicht en dat is duidelijk af te lezen aan zijn gezicht!

In zijn nieuwe huis is er geen gebrek aan ontspannen momenten.

Hij brengt zijn dagen door in het gezelschap van zijn nieuwe viervoetige vrienden.

Als je de foto op de dag van zijn redding terugziet, krijg je een brok in je keel. Het is bijna niet te bevatten dat er mensen bestaan die zo wreed zijn dat ze een pup zo achterlaten als ze bij Charlie hebben gedaan.

Maar er is gelukkig een einde gekomen aan die wreedheid: meer dan een jaar later is Charlie een sterke en gezonde hond die volop geniet van het leven.

Hij verveelt zich geen moment... Go Charlie!

Er zijn duizenden dingen die Charlie nog kan ontdekken en hij geniet er één voor één van!

Vaak is de zonsondergang al genoeg voor Charlie...

Dankzij fondsen wist de familie Winingar genoeg geld binnen te halen om te betalen voor de nodige zorg voor Charlie, waardoor hij kon opgroeien tot een grote en sterke hond.

Met de rest van de opbrengst werd een stichting opgericht in het teken van verlaten en mishandelde honden. Deze stichting werd met een leuke woordspeling Charlie's Angels genoemd.