Al Het Voedsel Dat We Eten Is Bewerkt Door De Mens, Zie Hier In Welke Mate En Op Welke Manier

Door de rappe ontwikkelingen in de afgelopen eeuw heeft de mens onvermijdelijk het contact met de natuur verloren en weet het niet meer wat het is om gewassen te verbouwen. Daarom eten mensen kersen tijdens kerst en druiven in juli, velen weten niet van het bestaan af van de seizoenscyclus en wat je in die tijd kweekt. Bovendien, om aan de grote en buitengewone vraag te voldoen, zijn er methoden in het lab bedacht die het genetische materiaal van voedsel kunnen modificeren. En genetisch gemodificeerde organismen waren geboren: de GGO's.

Naar het schijnt is al het voedsel dat in omloop is, in meer of minder extreme mate door de mens bewerkt.

Denken jullie echt alles te weten over het eten dat je binnenkrijgt? Lees verder voor informatie waarvan weinigen maar op de hoogte zijn...  

via iflscience.com

1. (On)natuurlijke selectie

Haal de watermeloen, de wortel en mais. Door het selectieproces tot het uiterste te drijven, zijn deze (en andere) gewassen onherkenbaar geworden ten opzichte van vroeger. Ook het fruit dat biologisch is geteeld hebben niets meer weg van hun verre "familieleden".

Vergelijk de watermeloen van vandaag met de watermeloen zoals hij werd gegeten in de 16e eeuw. In de loop der tijd werd het fruit met een hoger vruchtvleesgehalte en zo min mogelijk pitten gekozen. Vandaag zouden we zo'n watermeloen zoals op het schilderij, van een hele slechte kwaliteit vinden.

2. Genoomverdubbeling

Weet je waarom sommige vruchten vreemd genoeg groter zijn dan anderen in zijn soort? Ieder van ons zou ongetwijfeld tijdens het keuzeproces in de supermarkt het aantrekkelijkere grotere exemplaar boven de kleine verkiezen.

Het aantal kopiëen van chromosomen is verantwoordelijk voor de grootte van het fruit. De mens heeft een complete set; de ene helft komt van één ouder, de andere helft van de ander. Enkele organismen kunnen meer dan één complete set chromosomen hebben, dat heet ook wel polyploïdie. Appels zijn triploploïdisch (ze hebben 3 complete sets), aardappels en koolsoorten zijn tetraploïdisch (sets van 4).

In de natuur komen soms vruchten met meer complete chromosomensets dan normaal. Uit observaties blijkt dat wanneer dit gebeurt, is het fruit groter dan wat gebruikelijk is. Hiervoor zijn dus enkele modificatietechnieken bedacht die het aantal complete sets in het gen van vele voedselproducten verhogen. Dit levert dus een groter product en dus iets wat je sneller zult kiezen.  

3. Klonen

Als je eenmaal een plant hebt met de gewenste eigenschappen zoals een boom met smaakvolle bananen die lang goed blijven, dan kan je die klonen zodat je een exacte kopie ervan hebt. Het klonen van een plant kan op een natuurlijke manier, of op een kunstmatige manier op gang te brengen door middel van hormonen.

4. Op gang gebrachte mutaties

In de jaren 20 werd er begonnen met het blootstellen van fruit aan straling en chemische behandeling om de kwaliteit en het assortiment van de beschikbare groenten te verbeteren en te vergroten. Het is algemeen bekend dat deze twee behandelingen genveranderingen binnen het organisme tot gevolg hebben. In tegenstelling tot moderne methoden, zijn deze mutaties compleet ongecontroleerd en berusten op toeval; je weet nooit wat er precies gemodificeerd wordt. Soms zit er wat interessants tussen, terwijl iets anders weer nutteloos is.

Door deze methode zijn er veel soorten graan, rijst en katoen op de markt gebracht. Nu eten we meestal veel producten die ooit door straling en gebruik van chemicaliën zijn ontstaan.   

6. Cisgenese en transgenese

Doorgaans wordt er met de term GGO het organisme bedoeld waarvan het genetische materiaal wordt aangepast: genen worden toegevoegd, verwijderd of aangepast om de opbrengst, de resistentie tegen droogte en hoge temperaturen, te vergroten, eigenschappen die als beter worden beschouwd. Er wordt ook geprobeerd om via deze weg de groeicyclus van gewassen te versnellen.

Dit is iets wat wij allemaal weten, maar er zit een subtiel detail in het modificatieproces dat een merkbaar verschil met zich meebrengt. Namelijk dat er genen kunnen worden toegevoegd van een naverwante soort (cisgenetische modificatie) of van een soort die het organisme totaal vreemd is (transgenetische modificatie). In het laatste geval krijg je producten die je niet zou verkrijgen door een natuurlijke methode. Met dit verschil in je achterhoofd wordt de discussie rondom GGO's alleen nog maar moeilijker: zijn beide methodes onaanvaardbaar, of moeten we alleen tegen de transgenetische methode verweren?