Het haalt 100 liter water per dag op: zie hier het briljante idee van een Italiaanse architect
Water Warka is een idee ontwikkeld door de Italiaanse architect Arturo Vittori samen met zijn Zwitserse collega Andreas Vogler. Het werd gelanceerd op de Biënnale van Venetië in 2012, als onderdeel van de projecten gericht op de ontwikkeling van de plattelandsbevolking die nog zonder drinkwater leeft. Het betreft een 10 meter hoge toren, welke het vocht in de lucht condenseert waarbij de opslag van 100 liter water per dag mogelijk wordt gemaakt.
De structuur van de Water Warka is volledig eco-vriendelijk, en wordt gemaakt van bamboe en gerecycled plastic. Een veelbelovende uitvinding, op dit moment al op grote schaal in werking gesteld in Ethiopië. Naar verwachting zal de Water Warka zich binnenkort uitbreiden in de rest van de wereld.
via architetturaecosostenibile.it
In de berggebieden van Ethiopië, maken vrouwen en kinderen elke dag eindeloze tochten naar waterbronnen om ervoor te zorgen dat het dorp voorzien blijft van water.
De watertoren heeft een reticulaire structuur, en is gemaakt van rotan, gemakkelijk te vinden op die plaatsen. Het kan ook door de bewoners zelf worden gebouwd.
Binnenin de toren is er textiel- polyetheen aanwezig, verkregen uit gerecyclede kunststof. Door de fenomenale condensatie is het mogelijk om drinkwater direct uit de lucht te verzamelen.
De gehele structuur weegt slechts 60 kg, er zijn zijtouwen gebruikt om het aan de grond te verankeren. Het bestaat uit 5 modules die kunnen worden opgevangen door 4 personen, die van onder naar boven lopen.
Het idee is afkomstig door de observatie van een kleine Namib kever, welke in staat is in de woestijn te overleven door het vocht op zijn buik te condenseren en om te zetten in kleine waterdruppeltjes.
Vanuit esthetisch oogpunt werden de architecten geïnspireerd door de Ethiopische bouwtradities, die riet als eerste grondstof voor elk type gebouw gebruiken.
Warka betekent grote vijgenboom in Ethiopië, het symbool van vrijgevigheid en vruchtbaarheid. Rondom de grote bomen verzamelen de dorpelingen zich gebruikelijk.
Door de ontbossing, worden de grote bomen steeds minder en minder talrijk. Door middel van deze uitvinding en daarbij dezelfde naam te gebruiken, wordt een nieuw verbindingselement voorgesteld welke positief werkt voor de ontwikkeling van de populaties.