Van De Geheime 'Luchtgrotten' En Moeilijk Te Bereiken Tunnels Is Nog Maar Weinig Bekend

In het afgelegen Mustangdistrict dat grenst aan Tibet, bevindt zich een van de minst bekende en moeilijk te bereiken toeristische bestemming ter wereld. Door zijn controversiële ligging was het lange tijd een speeltoneel van politieke spanningen. De toegang tot het niet meer bestaande Mustangrijk werd buitenlanders verboden tot aan 1992, het jaar waarin het openging voor toeristen. In de uitgravingen die zijn gedaan op minimaal 50 meter hoogte, bevinden zich duizenden geheimzinnige grotten, waarvan wordt gedacht dat ze teruggaan tot 1000 jaar voor Christus. Wie heeft ze uitgegraven? Het blijft een mysterie om op te lossen.

Foto's: Cory Richards 

via dailymail.co.uk

In deze afgelegen gebieden van de Himalaya, waar de aarde droog is en de wind hard waait, lijkt het alsof de rotswanden duizenden holen hebben. Hierdoor lijkt het vanaf een afstandje alsof het een groot zandkasteel is.

Toen eenmaal de toegang was geregeld voor onderzoekers en toeristen, is het onderzoek naar het hoe en wie die deze holen uitgegraven heeft, begonnen. Er mogen per jaar maar duizend toeristen in de grotten die nu ook wel bekendstaan als de 'Luchtgrotten'.

Op basis van de informatie die is verzameld vanaf 1992 tot nu, is het mogelijk om vast te stellen dat de grotten een ander doel hadden in verschillende periodes. Aanvankelijk werden ze gebruikt als begraafplaats (1000 jaar v. Chr.).

Binnenin zijn dan ook stoffelijke resten gevonden van lichamen die minstens 2,000 jaar oud zijn. 

Tijdens de 10e eeuw v. Chr. werden deze grotten een toevluchtsoord voor de plaatselijke bevolking om de oorlogen die het gebied teisterden, te ontvluchten. Vanaf dat moment werden de grotten dus regelmatig bewoond.

In de derde fase (15e eeuw) werden ze op verschillende manieren gebruikt en wel als: plek om te mediteren, militaire observatieposten en als opslagplaatsen van proviand voor de omliggende dorpen.

Naast lichamelijke resten zijn er ook talloze fragmenten van geschreven teksten gevonden die voor het grootste deel afkomstig zijn uit de 15e eeuw, de teksten gingen over juridische kwesties en de Tibetaans Boeddiistische leer.

Door de stricte toegangscontrole tot het gebied door de plaatselijke autoriteiten, kan de staat waarin het archeologische gebied zich bevindt, behouden blijven, en is er verder onderzoek naar de geschiedenis mogelijk.